NAPIĘCIA W OBSZARACH DECYZYJNOŚCI
Pierwszy ze zidentyfikowanych – Syndrom WKRĘCANEGO GWOŹDZIA – określany bywa często mianem syndromu paradoksów. Stany rzeczy skojarzone, jako objawy tego syndromu – dotyczą najczęściej rozwiązań organizacyjnych, składających się na złą tradycję organizacji. Zakres tych rozwiązań jest zróżnicowany, ale mają one wspólny mianownik: pomimo wiedzy na temat ich wad –nikt ich nie zmienia w obawie, że zmiana może skutkować rozwiązaniami jeszcze gorszymi, niż obecne. Poziom obecności tego syndromu w badanym zespole /6,79/ każe zaliczyć go do tendencji, a więc do wyznaczników przebiegu realnej praktyki zarządczej.
Syndrom NASZEJ SZKAPY przejawia się w asymetrii rozdziału zadań, wynikającej np. z różnic w poziomie kompetencji pracowniczych osób zatrudnianych na analogicznych stanowiskach. Poszczególne dziedziny są ze sobą ściśle powiązane. Zakres, głębokości i różnorodność tych powiązań staje się lepiej widoczna, jeśli spojrzy się na organizację z perspektywy METODYKI SYNDROMICZNEJ. Jej specyfiką jest spojrzenie przez pryzmat WARTOŚCI znamionujących organizację, WIEDZY, jaką ona dysponuje oraz RELACJI między ową wiedzą i wartościami – najlepiej uzmysławia jak silne i wielowarstwowe są to zależności Syndromy Barier Mentalnych są swoistymi zapisami napięć w organizacji wywoływanymi dysharmonią zaistniałą we wspomnianym trójkącie. Napięcia, o których mowa, brak równowagi, harmonii – mają wprawdzie swoje odpowiedniki psychologiczne, ale w MS© zwracamy uwagę na stany rzeczy składające się na dziedziny: wiedzy, wartości i relacji. Łącznie te trzy składowe nazywamy SPOSOBEM MYŚLENIA.
Autodiagnoza organizacji, jaką przeprowadza się w formule warsztatów, dotyczy wiedzy, wartości oraz relacji respektowanych w organizacji, a więc takich, które w codziennej praktyce organizacji decydują o uzyskiwanych rezultatach. Poznajemy tym samym SPOSÓB MYŚLENIA RESPEKTOWANY w organizacji. Ten, którego często nie widać, który umyka rutynowym kontrolom. Widoczny jest natomiast SPOSÓB MYŚLENIA DEKLAROWANY – np. w postaci misji, strategii – wreszcie działań operacyjnych.
Organizacja kształtowana jest formalnie przez myślenie deklarowane. Im większa jest rozpiętość, im głębsze różnice między tym, co deklarowane, a tym, co respektowane – tym większa jest dysharmonia, brak równowagi w obszarze decyzyjności oraz trzech pozostałych. Oznaki takiego stanu rzeczy zauważane są powszechnie i określane, jako: brak czasu, nadmiar zadań, źle zorganizowana praca, itd. Tymczasem opisywana dysharmonia jest konsekwencją obecności barier mentalnych. Im wyższy jest wskaźnik obecności barier mentalnych /wspominana wcześniej tendencja/ – tym większa jest dysharmonia. Zależność ta dotyczy wszystkich czterech rozróżnionych wcześniej dziedzin organizacji.